Περί Κρατικής Βίας...

Οι λαοί της Ευρώπης τους τελευταίους μήνες έρχονται αντιμέτωποι με το πραγματικό πρόσωπο της Ευρωπαικής Ένωσης.

Οι μάσκες πέφτουν, και το όνειρο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης μετατρέπεται σε εφιάλτη.

Γίνονται ξεκάθαρα πλέον τα σχέδια όσων οραματίστηκαν την μεγάλη, ενιαία, ευρωπαϊκή αγορά.

Η Ευρὠπη μετατρέπεται σε φέουδο των μεγαλοεπιχειρηματικών συμφερόντων και των τραπεζιτών.

Το πάρτυ ξεκινάει, και οι λαοί θα είναι απόντες.

Μέρα με τη μέρα χάνονται δικαιώματα και κεκτημένα που κερδήθηκαν με χρόνιους αγώνες, θυσίες και αίμα.

Οι συνένοχοι στην κατάσταση παίζουν καλά τον ρόλο του "σωτήρα" δικαιολογώντας τα αδικαιολόγητα σαν την μόνη λύση για τη "διάσωση από την καταστροφή".

Όλοι ξέρουμε όμως πια, πώς απλώς ικανοποιούν τις ορέξεις των μεγάλων αφεντικών τους.

Ελλάδα, Ιρλανδία οι πρώτες που υποδουλώθηκαν.

Πορτογαλία, Ισπανία, Βέλγιο πιθανόν να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο.

Ιταλία, Βρετανία, Γαλλία θα υποστούν τα προληπτικά μέτρα για να αποφευχθούν τα χειρότερα.

Και πόσες άλλες χώρες θα ακολουθήσουν.

Μα σε όλες τις χώρες η δράση όλων όσων κινούν τα νήματα είναι η ίδια.

Μ.Μ.Ε μέσα στο σύστημα καλύπτουν τα εγκλήματα και παρασκηνιακά στηρίζουν τους κυβερνώντες, δημιουργώντας κλίμα τρόμου στον λαό.

Δυνάμεις ασφαλείας εγκλωβισμένες μεταξύ επιβίωσης και καθήκοντος παίζουν το παιχνίδι των ανωτέρων που διατάζουν με γνώμονα την προστασία των αφεντικών και την κατάπνιξη οποιασδήποτε προσπάθειας για αντίδραση.

Για να μην μακρηγορώ, διαβάζοντας το παρακάτω άρθρο και βλέποντας το παρακάτω βίντεο διαπιστώνουμε πόσο ομοιότητες έχουν όσα συμβαίνουν σήμερα στην Ευρώπη.

http://www.cosmo.gr/News/England/302940.html

BBC Jody McIntyre interview Greek subs
Ανέβηκε από ligomilitos. - Νέα video που σας ενδιαφέρουν.

Τα θύματα είναι τα ίδια, εμείς, οι Ευρωπαίοι λαοί.

Ο εχθρός είναι ο ίδιος, τα μεγάλα συμφέροντα και τα τσιράκια τους οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι.

Δείτε το βίντεο και σας αφήνω να βγάλετε τα συμπεράσματα σας.

Η λύση είναι μία, Ανυπακοή, Αντίδραση, Αγώνας από όλους μας, Αλλαγή πρώτα από όλα από μέσα μας.

Ας μην τρώμε πια άλλο κουτόχορτα.

Η αλήθεια θα αρχίσει να ξεσκεπάζεται, αρκεί να έχουμε ανοιχτά τα μάτια και τα αυτιά μας, να βλέπουμε και να ακούμε πίσω από τα εμφανή και πασιφανή.

17....

....Νοέμβρη.

Επέτειος. Μαύρη. Όχι γιορτή. Πώς καταλήξαμε να "γιορτάζουμε" το Πολυτεχνείο;
Κι όχι να τιμάμε πραγματικά αυτούς που χάθηκαν, πληρώνοντας με τις ζωές τους τα παιχνίδια εξουσίας των μεγάλων συμφερόντων, σε έναν άνισο αγώνα με τα άρρωστα μυαλά του φασισμού και του ιμπεριαλισμού.

17 Νοέμβρη 1973...
Ημέρα ορόσημο για τους αγώνες των Ελλήνων. Ημέρα που θα έπρεπε να είναι οδηγός, κυρίως των νέων, των φοιτητών, των μαθητών, των εργαζομένων, για τους αγώνες μας, για τις διεκδικήσεις μας.
Και οδηγός για αρκετούς της γενιάς του 73 που στην πορεία των χρόνων ξεχάσαν τα ιδανικά για τα οποία παλέψανε, ξεχάσαν τους συντρόφους και τους συναγωνιστές τους που χάθηκαν, έπιασαν μια καρέκλα και έγινα χειρότεροι από αυτούς τους οποίους τότε πολεμούσαν.

....."Στις 3 τα ξημερώματα της 17ης Νοεμβρίου το άρμα που βρισκόταν απέναντι από την κεντρική πύλη έλαβε εντολή να εισβάλλει. Έπεσε πάνω στην πύλη και την έριξε, παρασέρνοντας στο διάβα του μία κοπέλα που ήταν σκαρφαλωμένη στον περίβολο κρατώντας την ελληνική σημαία. Οι μοίρες των ΛΟΚ, μαζί με ομάδες -μυστικών και μη- αστυνομικών, εισέβαλαν στο Πολυτεχνείο και κυνήγησαν τους φοιτητές, οι οποίοι πηδώντας από τα κάγκελα προσπάθησαν να διαφύγουν στους γύρω δρόμους. Τους κυνηγούσαν αστυνομικοί, πεζοναύτες, ΕΣΑτζήδες. Αρκετοί σώθηκαν βρίσκοντας άσυλο στις γύρω πολυκατοικίες, πολλοί συνελήφθησαν κα μεταφέρθηκαν στη Γενική Ασφάλεια και στην ΕΣΑ.

Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση της Αστυνομίας, στις 17 Νοεμβρίου συνελήφθησαν 840 άτομα. Όμως, μετά τη Μεταπολίτευση, αξιωματικοί της Αστυνομίας, ανακρινόμενοι, ανέφεραν ότι οι συλληφθέντες ξεπέρασαν τα 2400 άτομα. Οι νεκροί επισήμως ανήλθαν σε 34 άτομα. Στην ανάκριση που διενεργήθηκε το φθινόπωρο του 1975 εναντίον των πρωταιτίων της καταστολής εντοπίστηκαν 21 περιπτώσεις θανάσιμου τραυματισμού. Ωστόσο, τα θύματα πρέπει να ήταν πολύ περισσότερα, διότι πολλοί βαριά τραυματισμένοι, προκειμένου να διαφύγουν τη σύλληψη, αρνήθηκαν να διακομιστούν σε νοσοκομείο."



Αφιερωμένο στη μνήμη των πεσόντων...





Αφιερώμενο σε εμάς ....στην νέα γενιά των "επι του καναπέως επαναστατών".... στην γενιά που δεν άλλαξε τη χώρα, που δεν άλλαξε το μέλλον....



Κι ενα ακόμη από αυτά τα τραγούδια του Μίκη που συντροφεύουν αυτή τη μέρα....
με την ελπίδα να μας συντρόφευουν κάθε μέρα, γιατί οι αγώνες είναι οι ίδιοι με τότε, επίκαιρα όσο ποτέ τα συνθήματα και τα αιτήματα του Πολυτεχνείου....
ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Το Πολυτεχνείο ΖΕΙ. Αρκεί μια ματιά γύρω μας, στον συνάνθρωπό μας, στα προβλήματα μας, στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, στα μάτια των κυβερνώντων!