Αποδράσεις...

10 χρόνια μαζί...

παρέα με εμάς μεγάλωνε και η αγάπη σας...

Οι ευχές μας το ξέρετε πως θα σας συντροφεύουν σε όλη σας τη ζώη.

λένε πως κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται ο ένας για τον άλλον...
σας ευχαριστώ που καταφέρατε να με πείσετε πως υπάρχει ακόμη αληθινή αγάπη...

Να είστε πάντα το ίδιο αγαπημένοι και πάντα ευτυχίσμενοι!
όπως εσείς το ξέρετε καλύτερα από όλους...μέχρι το τέλος του κόσμου!




για σας αφιερωμένο το τελευταίο του καλοκαιριού!



Καλή συνέχεια στο Καλοκαίρι μας... γεμάτο χαμόγελα, όμορφες στιγμές και αγάπη.

Επέτειος...

24 Ιουλίου 1974.
Το φαγοπότι των χουντικών λάμβανε τέλος.
Ένα άλλο φαγοπότι...αυτό των "δημοκρατικών" μόλις ξεκινούσε.
35 χρόνια μετά ακόμη κι αυτό το δικαίωμα μου της ελεύθερης έκφρασης σε αυτό εδώ το μπλογκ τίθεται υπό αμφισβήτηση.
με τον μανδύα της δήθεν ασφάλειας και της αντιτρομοκρατικής προστασίας απειλείται η ελευθερία της έκφρασης και τα επι χρόνια αδιαμφισβήτητα δημοκρατικά μας δικαιώματα!

μα θα κοιμηθούμε ήσυχοι απόψε...
η πολιτειακή και η πολιτική ηγεσία της χώρας, παρέα με τους κοινωνικούς "φορείς", δηλαδή αυτούς τους 50-100 που ουσιαστικά μας κυβερνούν τα τελευταία χρόνια, αύριο θα εορτάσουν την 35η επέτειο...

ευτυχώς ο συμπαθής και άξιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας κος Κάρολος Παπούλιας επέλεξε αύριο να γίνει μια σεμνή τελετή χωρίς τις πανάκριβες δεξιώσεις των προηγούμενων ετών.
οικονομία και για τις κυρίες της υψηλής κοινωνίας οι οποίες γλίτωσαν από το ράψιμο ενός επιπλέον ταγέρ φέτος το καλοκαίρι...
Χρόνια μας Πολλά λοιπόν...

με διαρκείς αγώνες για μια πραγματική Δημοκρατία.
της ελευθερίας.
της ισότητας.
της δικαιοσύνης.

Αέρινα και Υδάτινα...

Σε μια Θεσσαλονίκη που τα ΣαββατοΚύριακα ηρεμεί...



αδειάζει από κατοίκους, καθαρίζει την ατμόσφαιρα της, χαλλλλαρώνει, ντύνεται στα κάζουαλ της... δίνει ευκαιρία για βόλτες...



θέλει να θυμηθεί...να διατηρήσει αναμμένη την φλόγα...να ερωτευτεί....



προσπάθησε να καλωσορίσει
να αγκαλιάσει
να φιλοξενήσει
να χαμογελάσει
να πιει
να μαγειρέψει
να φιλέψει
να μιλήσει με ειλικρίνια
να αγαπήσει

....και οι άνθρωποι της που έμειναν πίσω, κι αυτοί το ίδιο

δεν ξέρω αν το πέτυχαν
προσπάθησαν πάντως

στη Θεσσαλονίκη, που δεν έχει δικό της μπλογκ να τα λέει με άνεση πίσω από την ανωνυμία της όπως εμείς, αλλά παραμένει ρομαντική, αληθινή, με τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της, είναι αφιερωμένη αυτή η ανάρτηση.
ευχαριστώντας, ζητώντας συγγνώμη, προσκαλώντας ξανά, σε όλους όσους νοιώσουν την ανάγκη, όποτε την νοιώσουν, σ αυτούς που έφυγαν και σε όσους έμειναν, σ αυτούς που συναντήθηκαν και σε αυτούς που έμειναν μακρυά.
σε όσους μίλησαν λίγο και σ αυτούς που είπαν δυο λόγια παραπάνω.
σε όσους το θέλουν. πραγματικά. κι όχι γιατί πρέπει. χωρίς δήθεν.
δεν συμπαθώ τους αποχαιρετισμούς.
είναι μελαγχολικοί.
τους αποφεύγω, ελπίζοντας σε σύντομες επανασυναντήσεις...
που αξίζουν. γουστάρουν. χαίρονται.

σε όσα καταλάβαμε και σε αυτά που δεν καταφέραμε να καταλάβουμε και ίσως και ποτέ δεν ανακαλύψουμε... αλλά λίγη σημασία πρέπει να έχουν.

"περίεργα τα λες κι αυτό μ αρέσει..."

τις καθημερινές η πόλη αλλάζει ρυθμούς... ο κόσμος επιστρέφει...προσπαθεί να ζήσει...
να αντέξει την ζέστη...
να τραγουδήσει...
να κουβεντιάσει ...περί ανέμων και υδάτων... περιμένοντας το επόμενο διάλειμμα!



σε όσους επιλέξουν να ανηφορίσουν στο θέατρο Γης να περάσουν όμορφα!

για το τέλος και για όλους σας αφιερωμένο ένα τραγούδι που μ αρέσει πολύ το τελευταίο διάστημα...

στην σημερινή ανάρτηση τα σχόλια γράφτηκαν ήδη...
σας ευχαριστώ

Τρωάδες...

"Πρεμιέρα απόψε για τις «Τρωάδες» του Ευριπίδη από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος στο Θέατρο Δάσους της Θεσσαλονίκης. Η παράσταση ανεβαίνει σε μετάφραση της Ελένης Βαροπούλου, σκηνοθεσία της Νικαίτης Κοντούρη, σκηνικά- κοστούμια του Γιώργου Πάτσα και με τη Λήδα Πρωτοψάλτη στον ρόλο της Εκάβης. Το αντιπολεμικό αυτό έργο πρωτοπαίχτηκε το 415 π.Χ. στα Μεγάλα Διονύσια. Στη συγκεκριμένη εκδοχή του, μέσα σε ένα βομβαρδισμένο σχολείο, ανάμεσα σε σπασμένα θρανία, πεταμένα βιβλία και ρημαγμένους τοίχους, μια ομάδα παιδιών «παίζει» τους θεούς από τον Πρόλογο των «Τρωάδων». Εκεί έχει στηθεί ένα προσωρινό στρατόπεδο αμάχων και εκεί θα συγκεντρωθούν οι γυναίκες της Τροίας. Το μοιρολόι τους θα γίνει ο θρήνος όλων των ηττημένων και εξορισμένων του κόσμου."

από την εφημερίδα "Το Βήμα"

>

Κάθε φορά που ανεβαίνει κάποιος προς το θέατρο δάσους δεν μπορεί να μείνει ασυγκίνητος από τη θέα της πόλης από ψηλά, από το δάσος που απλώνεται γύρω και πάνω του, από την ησυχία που αντιμάχεται με την βουή της πόλης που έρχεται από μακριά.

η περασμένη φορά που ανηφόρισα στο θέατρο ήταν πριν λίγα χρόνια σε συναυλία του Αλκίνοου.

πρίν λίγες μέρες η δεύτερη επίσκεψη στα ψηλά της πόλης επιφύλασε αρχαία τραγωδία.

Ευρυπίδης καιΤρωάδες από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.

σε μια από τις τελευταίες πρόβες πριν την αποψινή πρώτη παράσταση.

σε ένα θέατρο που ήταν άδειο από πολλούς θεατές η ατμόσφαιρα γέμισε από τη συγκίνηση των ερμηνειών και την δύναμη του έργου, που πάρολο που έρχεται από τόσο πίσω στον χρόνο, φτάνει και μας χαστουκίζει τόσο έντονα που πρέπει να μας ταρακουνήσει και να μας διδάξει.

αλήθεια είναι εκπληκτικό να ανακαλύπτεις πόσο προχωρημένοι ήταν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.

οι Τρωάδες μας στέλνουν διαχρονικά μηνύματα αντιπολεμίκα, αντιρατσιστικά, παναθρώπινες αξίες πάντα επίκαιρες και απαραίτητες για έναν κόσμο όπως τον θέλουμε.

Σε όσους τους αρέσει το θέατρο νομίζω πως δεν θα απογοητευτούν...

Πέραν της περιοδείας σε όλη την Ελλάδα, οι «Τρωάδες» θα ανέβουν στους Δελφούς, στις 8 Ιουλίου, στο πλαίσιο της ΧΙV Διεθνούς Συνάντησης Αρχαίου Δράματος. Επίσης, η παράσταση θα ανέβει στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, στις 7 και 8 Αυγούστου.