Με την δύναμη της Ελλάδας....

Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2010

Περί Κρατικής Βίας...

Οι λαοί της Ευρώπης τους τελευταίους μήνες έρχονται αντιμέτωποι με το πραγματικό πρόσωπο της Ευρωπαικής Ένωσης.
Οι μάσκες πέφτουν, και το όνειρο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης μετατρέπεται σε εφιάλτη.
Γίνονται ξεκάθαρα πλέον τα σχέδια όσων οραματίστηκαν την μεγάλη, ενιαία, ευρωπαϊκή αγορά.
Η Ευρὠπη μετατρέπεται σε φέουδο των μεγαλοεπιχειρηματικών συμφερόντων και των τραπεζιτών.
Το πάρτυ ξεκινάει, και οι λαοί θα είναι απόντες.
Μέρα με τη μέρα χάνονται δικαιώματα και κεκτημένα που κερδήθηκαν με χρόνιους αγώνες, θυσίες και αίμα.
Οι συνένοχοι στην κατάσταση παίζουν καλά τον ρόλο του "σωτήρα" δικαιολογώντας τα αδικαιολόγητα σαν την μόνη λύση για τη "διάσωση από την καταστροφή".
Όλοι ξέρουμε όμως πια, πώς απλώς ικανοποιούν τις ορέξεις των μεγάλων αφεντικών τους.
Ελλάδα, Ιρλανδία οι πρώτες που υποδουλώθηκαν.
Πορτογαλία, Ισπανία, Βέλγιο πιθανόν να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο.
Ιταλία, Βρετανία, Γαλλία θα υποστούν τα προληπτικά μέτρα για να αποφευχθούν τα χειρότερα.
Και πόσες άλλες χώρες θα ακολουθήσουν.
Μα σε όλες τις χώρες η δράση όλων όσων κινούν τα νήματα είναι η ίδια.
Μ.Μ.Ε μέσα στο σύστημα καλύπτουν τα εγκλήματα και παρασκηνιακά στηρίζουν τους κυβερνώντες, δημιουργώντας κλίμα τρόμου στον λαό.
Δυνάμεις ασφαλείας εγκλωβισμένες μεταξύ επιβίωσης και καθήκοντος παίζουν το παιχνίδι των ανωτέρων που διατάζουν με γνώμονα την προστασία των αφεντικών και την κατάπνιξη οποιασδήποτε προσπάθειας για αντίδραση.


Για να μην μακρηγορώ, διαβάζοντας το παρακάτω άρθρο και βλέποντας το παρακάτω βίντεο διαπιστώνουμε πόσο ομοιότητες έχουν όσα συμβαίνουν σήμερα στην Ευρώπη.



Τα θύματα είναι τα ίδια, εμείς, οι Ευρωπαίοι λαοί.
Ο εχθρός είναι ο ίδιος, τα μεγάλα συμφέροντα και τα τσιράκια τους οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι.
Δείτε το βίντεο και σας αφήνω να βγάλετε τα συμπεράσματα σας.
Η λύση είναι μία, Ανυπακοή, Αντίδραση, Αγώνας από όλους μας, Αλλαγή πρώτα από όλα από μέσα μας.
Ας μην τρώμε πια άλλο κουτόχορτα.
Η αλήθεια θα αρχίσει να ξεσκεπάζεται, αρκεί να έχουμε ανοιχτά τα μάτια και τα αυτιά μας, να βλέπουμε και να ακούμε πίσω από τα εμφανή και πασιφανή.

Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010

17....

....Νοέμβρη.

Επέτειος. Μαύρη. Όχι γιορτή. Πώς καταλήξαμε να "γιορτάζουμε" το Πολυτεχνείο;
Κι όχι να τιμάμε πραγματικά αυτούς που χάθηκαν, πληρώνοντας με τις ζωές τους τα παιχνίδια εξουσίας των μεγάλων συμφερόντων, σε έναν άνισο αγώνα με τα άρρωστα μυαλά του φασισμού και του ιμπεριαλισμού.

17 Νοέμβρη 1973...
Ημέρα ορόσημο για τους αγώνες των Ελλήνων. Ημέρα που θα έπρεπε να είναι οδηγός, κυρίως των νέων, των φοιτητών, των μαθητών, των εργαζομένων, για τους αγώνες μας, για τις διεκδικήσεις μας.
Και οδηγός για αρκετούς της γενιάς του 73 που στην πορεία των χρόνων ξεχάσαν τα ιδανικά για τα οποία παλέψανε, ξεχάσαν τους συντρόφους και τους συναγωνιστές τους που χάθηκαν, έπιασαν μια καρέκλα και έγινα χειρότεροι από αυτούς τους οποίους τότε πολεμούσαν.

....."Στις 3 τα ξημερώματα της 17ης Νοεμβρίου το άρμα που βρισκόταν απέναντι από την κεντρική πύλη έλαβε εντολή να εισβάλλει. Έπεσε πάνω στην πύλη και την έριξε, παρασέρνοντας στο διάβα του μία κοπέλα που ήταν σκαρφαλωμένη στον περίβολο κρατώντας την ελληνική σημαία. Οι μοίρες των ΛΟΚ, μαζί με ομάδες -μυστικών και μη- αστυνομικών, εισέβαλαν στο Πολυτεχνείο και κυνήγησαν τους φοιτητές, οι οποίοι πηδώντας από τα κάγκελα προσπάθησαν να διαφύγουν στους γύρω δρόμους. Τους κυνηγούσαν αστυνομικοί, πεζοναύτες, ΕΣΑτζήδες. Αρκετοί σώθηκαν βρίσκοντας άσυλο στις γύρω πολυκατοικίες, πολλοί συνελήφθησαν κα μεταφέρθηκαν στη Γενική Ασφάλεια και στην ΕΣΑ.

Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση της Αστυνομίας, στις 17 Νοεμβρίου συνελήφθησαν 840 άτομα. Όμως, μετά τη Μεταπολίτευση, αξιωματικοί της Αστυνομίας, ανακρινόμενοι, ανέφεραν ότι οι συλληφθέντες ξεπέρασαν τα 2400 άτομα. Οι νεκροί επισήμως ανήλθαν σε 34 άτομα. Στην ανάκριση που διενεργήθηκε το φθινόπωρο του 1975 εναντίον των πρωταιτίων της καταστολής εντοπίστηκαν 21 περιπτώσεις θανάσιμου τραυματισμού. Ωστόσο, τα θύματα πρέπει να ήταν πολύ περισσότερα, διότι πολλοί βαριά τραυματισμένοι, προκειμένου να διαφύγουν τη σύλληψη, αρνήθηκαν να διακομιστούν σε νοσοκομείο."



Αφιερωμένο στη μνήμη των πεσόντων...





Αφιερώμενο σε εμάς ....στην νέα γενιά των "επι του καναπέως επαναστατών".... στην γενιά που δεν άλλαξε τη χώρα, που δεν άλλαξε το μέλλον....



Κι ενα ακόμη από αυτά τα τραγούδια του Μίκη που συντροφεύουν αυτή τη μέρα....
με την ελπίδα να μας συντρόφευουν κάθε μέρα, γιατί οι αγώνες είναι οι ίδιοι με τότε, επίκαιρα όσο ποτέ τα συνθήματα και τα αιτήματα του Πολυτεχνείου....
ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ


Το Πολυτεχνείο ΖΕΙ. Αρκεί μια ματιά γύρω μας, στον συνάνθρωπό μας, στα προβλήματα μας, στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, στα μάτια των κυβερνώντων!

Δευτέρα 24 Μαΐου 2010

"Douze points pour...."

Λίγο πριν τον πρώτο ημιτελικό της φετινής ευρω-βίζιον και την ελληνική συμμετοχή με τον Τζορτζ Αλκαίος εντ φρεντς
νοιώθω τυχερός που ευτυχώς υπάρχουν ακόμη σ αυτή τη μισοβουλιαγμένη χώρα μουσικοί, τραγουδοποιοί και τραγουδιστές που εκπροσωπούν επάξια το ελληνικό τραγούδι, που συγκινούμαι όταν τους ακούω, που ταξιδεύω με τη μουσική και το στίχο τους, που ερωτεύομαι με τη φωνή τους, ανατριχιάζω με την ερμηνεία τους, κλαίω, πονώ και χαίρομαι με το συναίσθημά τους, γελώ με το χιούμορ τους, ηρεμώ με την προσωπικότητά τους.

ένα μεγάλο ευχαριστώ σ αυτούς τους ανθρώπους που μας δίνουν από τις τελευταίες ανάσες στην προσπάθεια να παραμείνουμε υπερήφανοι που γεννηθήκαμε, μεγαλώσαμε και ζούμε σ αυτή τη χώρα και είμαστε Έλληνες....

Δευτέρα 26 Απριλίου 2010

Να ΓουστΑΡΗΣ.....



λίγο διαφορετικός αλλά είναι κι αυτό μέρος της ζωής μας.
Πάνω από όλα ο ΑΡΗΣ! :))
υ.γ.: στα αδέρφια που βρέθηκαν εκεί....και σε όλους εμάς που απουσιάζαμε από το πάρτυ μόνο σωματικά.
Σας ευχαριστούμε!

Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010

το σχόλιο που έγινε ανάρτηση....

γιατί πολλές φορές οι σκόρπιες σκέψεις ενός σχολίου αρχίζουν και κουράζουν....καλύτερα να γίνονται εξαρχής ανάρτηση...συγγνώμη για όσους κούρασε η επανάληψη.

"Θα σας εξαφανίσομεν..."
η περιβόητη φράση από τον ελληνικό κινηματογράφο αποδεικνύει πόσο μπροστά από την εποχή τους ήταν οι Έλληνες εκείνης της περιόδου, τη διαχρονικότητα της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας και όλης της κοινωνίας μας.

γεννημένος το 82 έζησα την Ελλάδα της "Αλλαγής", τα "καλά" χρόνια του Ανδρέα...το αλησμόνητο "Τσοβόλα δώστα όλα", τις δόξες της Μιμής, τις οικουμενικές, τα δικαστήρια, την 3ετία του καντέμη, την επανοδό Ανδρέα, το Ωνάσιο. Έζησα και τις μεγάλες στιγμές των αλλαγών στην Ευρώπη, με την πτώση του Τείχους και του κομμουνισμού, την Περεστρόικα, τον εμφύλιο της Γιουγκοσλαβίας, τις αλλαγές στον πολιτικό και οικονομικό χάρτη της Ευρώπης, την πορεία προς το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα και την ένταξη στο Ευρώ. Μεγάλωσα μαθαίνοντας γεωγραφία μέσα από συνθήκες και πολιτική επικαιρότητα... Μάαστριχτ, Σένγκεν, Λισσαβώνα, Αμστενταρμ, Βρυξέλλες, Στρασβούργο!
μεγαλώνοντας έζησα κι άλλα. την Ελλάδα των εκσυγχρονιστών του mr Sardam-λέγε με κινέζο-Ταπερμαν κατα την αξέχαστη Μαλβίνα-Σημίτη, την πρό- και μετά- Ολυμπιακών χώρα, αυτήν που η 5ετία του ανηψιού μπούλη έφερε στην σημερινή κατάσταση. Γρήγορη αναδρομή 28 χρόνων....βρε πως περνάν τα χρόνια;
Πώς περνάν; Κοινή συνιστώσα σε όλα αυτά τα χρόνια από τότε που ψιλοθυμάμαι τον εαυτό μου και τις ειδήσεις είναι η λέξη "ΛΙΤΟΤΗΤΑ". συνοδευόμενη και από άλλες βέβαια όπως αδιαφάνεια, σκάνδαλα, χρηματισμός, ρουσφέτι, λάδωμα, φόροι, δημόσιο, διορισμός, επιδότηση, κονδύλιο, πακέτα Ντελόρ, απεργία, συνδικαλιστές και άλλες πολλές.
Διερωτώμαι... πότε έζησα χωρίς λιτότητα; ποτέ!
κάποιοι όμως σε όλα αυτά τα χρόνια της λιτότητας έφαγαν με χρυσά κουτάλια. Κάποιοι πλούτισαν, έφαγαν και ήπιαν εις υγείαν των κορόιδων. και δεν είναι λίγοι αυτοί. είναι πολλοί. είναι πάρα πολλοί. αρκετοί από αυτούς είναι πρώτοι στις σημερινές πορείες και σηκώνουν το λάβαρο της επανάστασης εναντίον των αντιλαικών μέτρων. άλλοι πάλι είναι αραγμένοι στον καναπέ του σπιτιού και παίζουν play station και άλλοι ιδρώνουν στα γυμναστήρια κάνοντας κοιλιακούς.

γιατί τα γράφω κι εγώ όλα αυτά θα με πείτε τώρα.
δεν ξέρω, κάτι ήθελα να γράψω κι εγώ.
χωρίς αρχή μέση και τέλος...όπως είναι και η χώρα μας.
νοιώθω την Ελλάδα σαν ένα καράβι στη μέση του πελάγους ρημαγμένο από τις φουρτούνες, χωρίς πυξίδα, χωρίς πολλά καύσιμα ακόμη, χωρίς προορισμό, με ναύτες που τα παρατάνε σιγά σιγά, οι μισοί από κούραση οι άλλοι από τεμπελιά (αυτοί δεν δούλεψαν ποτέ, με μέσο μπήκαν) και καπετάνιο που ανέλαβε χωρίς να το περιμένει, όταν ο άλλος πήδηξε για να σωθεί, και προσπαθεί μεν, αλλά είναι δύσκολο όσα έμαθες θεωρητικά να τα κάνεις πράξη...

ολοκληρώνοντας αυτά τα σκόρπια λόγια να πω για ακόμη μια φορά το κατα τη γνώμη μου μεγαλύτερο πρόβλημα αυτής της χώρας που είναι η ανυπαρξία Δικαιοσύνης. και ο προβληματισμός μου που είναι το μοναδικό που ποτέ στις μεγάλες και μικρές μας πορείες δεν διεκδικήσαμε. Ανεξάρτητη, αμερόληπτη, τολμηρή και ισχυρή Δικαιοσύνη που θα επιβληθεί και θα επιβάλει ισονομία και ισοπολιτεία σε όλους. αν δεν ξεκινήσουμε από εκεί και σε 10 και 20 και σε 30 χρόνια στα ίδια θα καταλήξουμε.

λυπάμαι που χάσαμε την ανθρωπιά μας. που χάσαμε το φιλότιμο μας. που όπως είπε στους πρωταγωνιστές της περασμένης Κυριακής ο Έλληνικής καταγωγής ανταποκριτής των τουρκικών ΜΜΕ στην Αθήνα...χάσαμε την μπέσα μας!

επίκαιρα και σήμερα τα λόγια του ποιητή....
"Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις."

Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2010

Ντροπή...

Από σήμερα ντρέπομαι που είμαι Έλληνας, ντρέπομαι για την δικαιοσύνη μας, για το κράτος "δικαίου" που έχουμε, για την Αστυνομία μας, για τα ΜΜΕ μας, για όλους και για όλα.


Αυγουστίνε αν μου επιτρέπεις ένα μεγάλο συγγνώμη από μένα και την οικογένεια μου.

θα ευχόμουν αυτό που διάβασα να ήταν ένα κακόγουστο αστείο.
αλλά δυστυχώς δεν είναι πρωταπριλιά.
θα ευχόμουν να ήταν τσικνοπέμπτη και να ήταν καρναβαλικές εκδηλώσεις του δήμου θεσσαλονίκης...
δυστυχώς ήταν πριν μια βδομάδα το μεγάλο καρναβαλ-πάρτυ της πόλης.

εύχομαι τουλάχιστον η ταλαιπωρία να είναι μικρή και να μην διανοηθεί κανείς δικαστικάφρος να αποφασίσει οτιδήποτε εις βάρος του παιδιού που θα μπορούσε να ήταν αδερφός μας και που έζησε τον εφιάλτη.

το βίντεο της ντροπής...για να μην ξεχνάμε!




Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2010

Άσπρη Μέρα...

Τέτοιες στιγμές τα λόγια είναι περιττά...




υ.γ.:
Λένε μια εικόνα χίλιες λέξεις
είχα καιρό να γράψω.
μα Μια προτροπή...το λευκό τοπίο...ο αγαπημένος ήχος...δώρο σε όλους.

Ευχαριστώ.
*11


Κανονικά η ανάρτηση θα τέλειωνε εδώ, αλλά υπήρξε έκτακτη...."επικαιρότητα".
υ.γ.2: δεν ξέρω πόσοι από εσάς παρακολούθησαν την αποψινή εμπόλεμη ζώνη του Δανέζη για την πολύπαθη Αϊτή. Μια χώρα, από τις φτωχότερες του κόσμου, που εκεί που έπρεπε να αναστηλωθεί δέχθηκε το τελειωτικό χτύπημα της μοίρας από τον Εγκέλαδο.
Το ντοκιμαντέρ ήταν γυρισμένο πριν εναμιση χρόνο και η κατάσταση στη χώρα ήταν ήδη από τότε δραματική.
Κράτησα 2 πράγματα από το ντοκιμαντέρ, που σε συνδυασμό με την σημερινή παγκόσμια και ελληνική πραγματικότητα αποκαλύπτουν με τα πιο μελανά χρώματα το δράμα του καπιταλισμού.

1ον όπως αποκάλυψε κάποιος υπεύθυνος του ΟΗΕ εκεί η ανθρωπιστική βοήθεια το 2007 στην Αϊτη είχε αρχικά προυπολογισθεί σε 80 εκατομ. δολάρια, μετά από 3 μήνες ανέβηκε στα 97 εκατομ. και μέσα σε λίγους ακόμη μήνες άγγιξε τα 123 εκατ. αναγκάζοντας τον ΟΗΕ να στραφεί στους χορηγούς του.
Η αυξηση στις τιμές της ίδιας ακριβώς βοηθειας αποδόθηκε στην αύξηση των τιμών των προϊόντων.
Και αναρωτιέμαι όταν οι τιμές που πουλάνε οι αγρότες συνεχώς μειώνονται ποιοι ήταν αυτοί οι απάνθρωποι κερδοσκόποι που πλούτιζαν εκμεταλλευόμενοι ακόμη και την ανθρωπιστική βοήθεια;
Γιατί η διεθνής κοινότητα ανέχεται τέτοιου είδους πρακτικές.

2ον αποκαλύφθηκε στο ντοκιμαντέρ επίσης πως πριν 15-20 χρόνια η Αϊτή ήταν μια χώρα με επάρκεια σε αγροτικά προϊόντα και κυρίως ρύζι παράγοντάς σχεδόν όσο χρειαζόταν. Η πολιτική της χώρας άλλαξε ξαφνικά, επιτρέποντας αθρόες εισαγωγές από τις ΗΠΑ, μειώνοτας ταυτόχρονα την κρατική ενίσχυση στους αγρότες και μηδενίζοντας την αγροτική πολιτική, με αντάλλαγμα σε όλα αυτά έγκριση δανείου από το ΔΝΤ και καλές σχέσεις με τις ΗΠΑ. Το συγκεκριμένο παιχνίδι συμφερόντων, από τη μια χρέωσε την χώρα στους ξένους, μείωσε τον αγρτοτικό πληθυσμό και τους έστειλε στις μεγαλουπόλεις μετατρέποντας τους ουσιαστικά σε επαίτες.
Οι συνειρμοί με την ελληνική πραγματικότητα είναι αναπόφευκτοι!

Σας ευχαριστώ για την υπομονή.
Τα συμπεράσματα δικά σας!

Ζω...

Ζω...
Θεσσαλονίκη (photo by Tovene592)