Με την δύναμη της Ελλάδας....

Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2008

Αγαπάτε Αλλήλους...

Περί αγάπης ο λόγος...

Θεωρώ πως το μεγαλύτερο δώρο στην ανθρωπότητα, η μεγαλύτερη θρησκεία, το μεγαλύτερο συναίσθημα, η πιο ισχυρή δύναμη του κόσμου είναι η ΑΓΑΠΗ.

Η αγάπη που πηγάζει από την ψυχή μας, που είναι αληθινή και ανιδιοτελής.
Η αγάπη για την οποία μας μιλάνε όλες οι θρησκείες, για την οποία θυσιάστηκε ο Χριστός.
Η αγάπη δεν είναι προϊόν προς διαπραγμάτευση και εμπορία. Δεν μπορεί να είναι αλισβερίσι, "τόσο σου δίνω τόσο θέλω", Δεν μπορεί να είναι ποσοτικά μετρήσιμη, "σ άγαπω πολυ, λίγο, λιγότερο".

Το "Σ'αγαπώ" στις μέρες ή δεν λέγεται καθόλου -γιατί φοβόμαστε να το εκφράσουμε- ή το λέμε χωρίς ουσία, που έχει χάσει το νόημα του.

Μια απλή σκέψη με οδηγεί σε έναν κόσμο ιδανικό... σε έναν κόσμο που στις καρδιές όλων μας θα έχει ριζώσει η αγάπη. Ονειροπόλος; μάλλον ναι....
Αλλά ας σκεφτούμε πόσο διαφορετική θα ήταν η πορεία της ανθρωπότητας αν πραγματικά αγαπούσαμε όλοι μας τον συνάνθρωπο μας, τη φύση, την ίδια της ζωή.
Μια ζωή χωρίς πολέμους, χωρίς σύνορα, χωρίς θρησκείες, χωρίς διακρίσεις, χωρίς περιβαλλοντική καταστροφή.

Το ξέρω πως θα χαλούσε τα σχέδια πολλών όλο αυτό που περιγράφω αλλά θεωρώ την αγάπη τον πιο σημαντικό σύμμαχο των λαών και των ανθρώπων στους αγώνες για δικαιοσύνη, για μια καλύτερη και ποιοτική ζωή.

Εύχομαι απο καρδιάς η αγάπη να είναι οδηγός όλων μας.
ας αγαπήσουμε αλλήλους...

(η ανάρτηση αυτή δημιουργήθηκε με αφορμή τη θετική ανατροφοδήτηση του διαδραστικού ιστολογίου του φίλου και συνταξιδιώτη brainwaves http://letusbrainstorm.blogspot.com/2008/09/blog-post_25.html )

Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2008

Να Χαμογελάς...

Δεν μπορώ τους ανθρώπους που μιζεριάζουν και δεν χαμογελούν.

Ξυπνάμε το πρωί...Ας δοκιμάσουμε μια μέρα, αντί να βρίσουμε και να ξαναπέσουμε στην παγίδα της κας Ρουτίνας, ας κάνουμε μια θετική σκέψη, ας χαμογελάσουμε κοιτώντας τον ήλιο, ή έστω τα σύννεφα, στον ουρανό.

Ας μοιράσουμε καλήμερες στο δρόμο κι ας πάρουμε ως απάντηση ακόμη και την σιωπή των άλλων.
Μια, Δυο, Τρεις θα πούνε κι αυτοί καλημέρα.

Πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος μας αν προσπαθούσαμε όλοι να βλέπουμε τη ζωή με αισιοδοξία.

Δεν μ'αρέσει να γράφω απλώς για να προσθέσω ακόμη μία ανάρτηση.

Δεν θα ήθελα να γίνω γραφικός κάποια μέρα κι ακόμη χειρότερα να μην έχω τίποτα να πω.

Σκέψεις αποτυπώνω, οτιδήποτε με θυμώσει, με συγκινήσει, με χαροποιήσει.

Με στεναχώρησε η μιζέρια του δημοσίου υπαλλήλου στην υπηρεσία που επισκέφθηκα σήμερα το πρωί.

Μα μια καλήμερα και λίγη ευγένεια ποιον μπορεί να βλάψει;

Ένοιωσα την ανάγκη να μοιράστω με όσους τύχει να διαβάσουν αυτές τις αράδες ένα χαμόγελο, μια σκέψη θετική.

Σε μια ζωή που μας έχουν επιβάλει τη μαυρίλα ως το σύνηθες, που απομακρυνθήκαμε απο τους ανθρώπους, που γίναμε παρτάκηδες στο κυνήγι του χρήματος και της "προσωπικής ευτυχίας", έχουμε ανάγκη από χρώμα, από οξυγόνο, από ανθρωπιά, από χαμόγελα.


συγχωρέστε με αν υπερβάλω....

ευτυχώς δεν καταπάτησα τον χώρο κάποιου άλλου.


Χαμόγελα παντού.
(το σύνθημα μου για τον χειμώνα που έρχεται.)


ας προσπάθησουμε να προσθέσουμε χρώμα στη ζωή μας.


ας προσπαθήσουμε να κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο.


ας ξεκινήσουμε από τα παιδιά, ας καταφέρουμε να κάνουμε τα παιδιά να χαμογελούν και να μεταδίδουν την χαρά στους γύρω τους.

Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2008

Ένοχη σιωπή...

Δεν ξέρω κατά πόσο το γνωρίζατε ή αν είναι 100% αληθινό αλλά ένα βίντεο που είδα μόλις σήμερα στο νετ και δείχνει μια πτυχή της ελληνικής πραγματικότητας, που ίσως όλοι φανταζόμαστε αλλά ποτέ δεν θέλαμε να παραδεχτούμε :

http://www.youtube.com/watch?v=kSawPY-EtSA&feature=related

η αποκάλυψη της κύριας είναι επιεικώς συγκλονιστική -δεν την υιοθετώ αλλά και δεν την αμφισβητώ- και φανερώνει την "συνεργασία" δικαστών-πολιτικών-δημοσιογράφων για να παραμένουμε όλοι μας βαθιά νυχτωμένοι και να συνεχίζουν όλοι τους το Μεγάλο Διονυσιακό Φαγοπότι....ή θα ταίριαζε καλύτερα η λέξη Όργιο;!

Η σιωπή των ελληνικών μέσων είναι το λιγότερο ύποπτη, το ίδιο και των αδέκαστων ελλήνων μεγαλο-δικαστών αλλά και η συμπεριφορά των φρουρών-αστυνομνικών και κατ' επέκταση των πολιτικών.

Αν τα όσα υποστηρίζει η κυρία Μαργαρίτη αληθεύουν, τότε πολύ απλά δεν αξίζει να ζούμε σ αυτή τη χώρα... η οποία, αλήθεια, είναι χώρα; ξέφραγο αμπέλι; ή ένας ατέλειωτος βόθρος;

Εμπιστοσύνη σε κανέναν.
Εδώ ταιρίαζει το άσμα "Ξυπνάτε Ρε..."

Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2008

Πρωτοβρόχι...


Για την ακρίβεια...Πρωτο-κατακλυσμός.
Είχαμε ανάγκη το νερό της βροχής. -σε μερικές περιπτώσεις ισως να το παράκανε και λίγο-
Καθάρισε την ατμόσφαιρα.
Έριξε την θερμοκρασία.
Μας άλλαξε την διάθεση.
Άλλους τους μελαγχολεί.
Άλλους τους την φτιάχνει.
Βαδίζουμε προς τον χειμώνα.
Εποχή γεμάτη με εικόνες οικογειακές, γιορτινές, γκρίζες, άσπρες, αλλά και πολύχρωμες.
Εποχή της παρέας... συγκεντρώσεις στο σπίτι, παιχνίδια, ταινίες, ουισκάκι, μεζεδάκια, μουσικούλα, αγώνες.
Εποχή ανάπτυξης και σίσφιξης σχέσεων, φιλικές, ερωτικές. -άλλωστε χρόνια το λέει ο λαός μας "κρύο-κρύο καιρός για δύο"-
Εποχή Έμπνευσης.

Επισήμως λοιπόν,
Καλό Χειμώνα!

Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 2008

Πάνω και Κάτω...

Το αγαπημένο παιχνίδι της ζωής είναι το ανεβοκατέβασμα.
Στα συναισθήματα, στη διάθεση, στην πίεση μας, στους σφυγμούς, στις κυβερνήσεις, στα χρηματιστήρια, στο πετρέλαιο, στην ηλεκτρική τάση, στη στάθμη της θάλασσας, στη δόξα, στα χρήματα, στους ατμοσφαιρικούς ρύπους, στα αεροπλάνα, στα ασανσέρ, υπάρχουν το πάνω και το κάτω.
Επειδή όμως είναι απρόβλεπτο το ανεβοκατέβασμα και επειδή αρκετοί ξεχνούν πως αν ανέβεις πιο ψηλά από τα επιτρεπτά όρια τότε συνήθως η αμέσως επόμενη κατάσταση είναι η πτώση, εμείς από ότι φαίνεται πιάσαμε....πάτο.
Η ιστορία έχει δείξει πως μετά τον πάτο ακολουθεί η αναγέννηση, η επάνοδος.
Για να συμβεί αυτό όμως πρέπει να υπάρχει η δύναμη, η θέληση και τα σώστα πρόσωπα που θα επωμιστούν την ανηφοριά...
Εδώ, σήμερα, δεν φαίνεται κανείς να είναι πρόθυμος μα και άξιος να το αναλάβει...
Το ζήτημα είναι να μην μας καλοαρέσει στον πάτο...το συνηθίσουμε...το αποδεχτούμε και ξεχάσουμε να ξανανέβουμε....
Αλοίμονο μας....γιατί τότε θα σημάνει και τον αφανισμό μας...

"Μα είναι ωραία στον παράδεισο..."

υ.γ. ο παράδεισος είναι εκεί ψηλά.
Κι εκεί συνεχίζει να ξημερώνουν όμορφες μέρες.
Αλλά τον παράδεισο τον έχουμε φυλακισμένο και μέσα μας.
Ας τον απελευθερώσουμε και κάτι μπορει να αλλάξει, να αλλάξουμε.

Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου 2008

Να ανταμώνεις με τους φίλους...

Αν κάτι μ' αρέσει ακόμη σ αυτή τη χώρα είναι το οτι δεν χάνουμε την ευκαιρία για αυτό που λέμε "τσιπουράκι". Τα συστατικά απλά και πάντα πετυχημένα. Καλή διάθεση, νόστιμοι μεζέδες, γνήσιο τσίπουρο, μια γλυκιά βραδυά, βεράντα και καλή παρέα...και το αυτοσχέδιο "γλέντι" στήθηκε.

Τέτοιες στιγμές είναι που διαπιστώνουμε πως η μαγεία της ζωής κρύβεται στα απλά και καθημερίνα.
Λίγο το αλκοόλ, λίγο η μέθη της ανθρώπινης επικοινωνίας και τα τραγούδια-ενθύμιο της φοιτητικής ζωής, αποτελούν το καλύτερο δώρο για μια φθινοπωρινή βραδυά, ακριβώς πάνω στην αλλαγή της φύσης μεταξύ καλοκαιριού και χειμώνα.
Συνανατήσεις σαν την σημερινή με επιστρέφουν στα παλιά... μα και μου υπενθυμίζουν πόσο πολύ αλλάξαμε.
Τα χρόνια της αθωότητας και της ανεμελιάς έχουν περάσει ανεπιστρεπτί μα και οι ζωές μας έχουν πάρει τη στροφή προς τον επόμενο προορισμό.
Είναι όμορφο να ανταμώνεις τους παιδικούς φίλους, τα γκαρντάσια των παιδικών χρόνων, τα παντοτινά γκαρντάσια. Είναι όμορφο να αναπωλείς στιγμές των χρόνων που πέρασαν, των παιχνιδιών, της εφηβικής τρέλλας. Μα είναι και μελαγχολικό να διαπιστώνεις πόσο αλλάξαμε από τότε, πόσο πολύ μας επηρέασαν οι συνθήκες της σύγχρονης ζωής.
Γλυκιά μελαγχολία όμως...
Ταξίδι στο μέλλον τα όνειρα, αλλά με οδηγό "εκείνα τα χρόνια" το ταξίδι τελικά μπορεί να γίνει και πιο συναρπαστικό.
Θέλω να προχωρήσω....γυρνώντας στα παλιά.
Θέλω να αλλάξω...μα δεν θέλω να χάσω....τον εαυτό μου και τους άλλους.
Δεν θέλω να ξεχάσω....μα θέλω και να διαγράψω....τα λάθη κι ο,τι με πληγώνει.

Είναι πάντα ενδιαφέρον το ταξίδι για την Ιθάκη...είτε επιστρέφουμε είτε πρωτοπηγαίνουμε...
Καλά μας ταξίδια Γκαρντάσια...

Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου 2008

Η απάντηση δόθηκε....

Το σεμνά και ταπεινά μετατράπηκε...σε "πρέπουσα" συμπεριφορά!
Κύριε Πρωθυπουργέ αποτύχατε να συμμαζέψετε τους υπουργούς και τα στελέχη σας και υποβαθμίσατε τα δικά σας πιστεύω...Υποστείλατε τη δική σας σημαία.

Είστε υπόλογος στην ελληνική κοινωνία.
Φωνάζει ο κλέφτης λοιπόν... Ας προσέχουμε όλοι γιατί από το καλάμι ουδείς κατέβηκε ομαλά...
Απών από την ελληνική κοινωνία.
Απών από την καθημερινότητα.

Κύριε πρόεδρε...αποτύχατε.
Στην συνέντευξη της ΔΕΘ μιλήσατε ως πρωθυπουργός της... Νέας Ελβετίας.
Εκνευριστήκατε από τις ερωτήσεις...και δεν το κρύψατε καθολού.
Είστε ωραίος δημαγωγός αλλά δυστυχώς όχι και τόσο καλός θεατρίνος.
Ο λαός είναι απογοητευμένος.
Εσείς -και δεν μιλώ μόνο προσωπικά αλλά γενικεύω για όλα σας τα στελέχη- μάλλον ετοιμάζεστε για τα πάρτυ και τις δεξιώσεις στα κότερα, τις βίλλες και τα πολυτελή διαμερίσματα σας.

Ο λαός δεν σας πιστεύει πλέον και δεν θα αργήσει και η δική σας τιμωρία όπως αυτή που ακόμη συντροφεύει τα στελέχη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Δυστυχώς ο λαός υποφέρει και εσείς... αποφεύγετε ακόμη και να απαντήσετε στις ερωτήσεις, να δώσετε πειστικές απαντήσεις στις Ελληνίδες και τους Έλληνες, να τους δώσετε έστω μια ελπίδα, μια χειροπιαστή υπόσχεση πως κάτι θα αλλάξει.
Προχωράμε στο μέλλον χωρίς όραμα.
Μας απογοητεύσατε.

Όλοι εμεέις οι πολίτες, οι νέοι, περιμέναμε την αλλαγή...
Πλέον ζούμε απλώς χωρίς να περιμένουμε τίποτα.

.-

Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2008

Κύριε Πρωθυπουργέ...

...είστε ικανοποιημένος από το 'σεμνά και ταπεινά' των στελεχών σας, τα τελευταία χρόνια της "Νέας Διακυβέρνησης" σας;
Αν είστε ικανοποιημένος, τότε μάλλον πράγματι η αυλή σας και εσείς ο ίδιος ζείτε απομονωμένος από το λαό και τα όσα συμβαίνουν γύρω μας...
Αν όχι, τότε τι κάνετε; Γιατί ανέχεστε αυτήν την κατάσταση, που προκαλεί τόσο το κοινό αίσθημα του λαού, που καταστρέφει και θάβει τις ελπίδες των πολιτών για μια αλλαγή, ελπίδες που εσείς ο ίδιος είχατε δημιουργήσει πριν 4 χρόνια.
Κατεβείτε από τους θρόνους σας και προσεγγίστε τους απλούς πολίτες.
Τότε ίσως διαπιστώσετε πόσο μόνοι είστε εκεί πάνω...
Δεν περιμένω να μ' απαντήσει κάποιος υπεύθυνος σ'αυτό εδώ το ιστολόγιο.
Θα περίμενα όμως κάποιον δημοσιογράφο να έθετε κάποια στιγμή την ερώτηση στον κύριο πρωθυπουργό μας...
Η απάντηση θα ήταν νομίζω ενδιαφέρουσα για όλους μας.

Σεμνά και Ταπείνα...
σας ευχαριστώ για την ανάγνωση!
:-)

Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2008

Σαπίλα...

...Παντού! Σ' ένα κράτος που το μόνο που κάνει είναι να μας πληγώνει και να μας απογοητεύει, ποιο το μέλλον που μπορούμε να ονειρευόμαστε;
Σε μια χρονική συγκυρία δύσκολη για την παγκόσμια οικονομία, για τους λαούς τους κόσμου, την καθημερινότητα τους, τη διαβίωση τους και το περιβάλλον οι Έλληνες δεν θα μπορούσαμε να μείνουμε ανεπηρέαστοι. Άλλα μήπως δεν μας φταίει η "παγκόσμια συγκυρία" αλλά ο κακός μας ο καιρός; Μια χώρα που έμεινε ανοχύρωτη εδώ και δεκαέτιες, με πολίτες ανεύθυνους, καλοπερασάκηδες και ωχαδελφιστές, που κοιτούσαν απλώς το παρόν, να βολευτούν οι ίδιοι και να ζητάνε τα αγαπημένα τους ρουσφέτια από τους βουλευτές τους που αν μη τι άλλο αποτελούν τον καθρέφτη των πολιτών που τους ψηφίζουν και είναι ακόμη χειρότεροι.
Το μεγάλο πρόβλημα της χώρας μας την περίοδο που διανύουμε κατα την γνώμη μου είναι η βαθυά πολιτική κρίση που μας μαστίζει...αυτή που φανερώνουν οι δημοσκοπήσεις αλλά κυρίως αυτή που φανερώνει η απογοήτευση των πολιτών και κυρίως των νέων.
Ανύπαρκτοι πολιτικοί, απώντες πολίτες, μηδενικός έλεγχος, καμία αντίδραση.
Ακόμη και τον ιερό χώρο της Βουλής δεν σεβάστηκαν και ασέλγησαν εις βάρος της δημοκρατίας...οι εθνοπατέρες μας! Δεν θα μείνω στον αν έγινε ή όχι νοθεία αλλά στην εικόνα που παρουσίασαν οι βουλευτές που εμπλέκονται. Οι δικαιολογίες είναι γελοίες, και αν τις δεχτούμε θα πρέπει ταυτόχρονα να δεχτούμε οτι οι συγκεκριμένοι κύριοι και κυρίες είναι ανάξιοι να είναι εκπρόσωποι του λαού στο ελληνικό κοινοβούλιο. Οι είκονες θυμίζουν επιεικώς ψηφοφορία μαθητών σε δημοτικό. Ούτε το παραμικρό ίχνος σεβασμού στο χώρο, στην διαδικασία, σε αυτό που αντιπροσωπεύουν και στον ίδιο τον λαό.
Και όταν δεν σέβονται τους ίδιους τους εαυτούς τους και το πολίτευμα που υπηρετούν πώς να σεβαστούν εμάς τους πολίτες, πως να αγωνιστούν για τα δικαιώματα μας, την καθημερινότητα μας την βελτίωση της ζωής μας.
Τα συμπεράσματα είναι δικά μας.
Ως σκεπτόμενοι και υπέυθυνοι πολίτες καλούμαστε να τους δείξουμε πως είμαστε ακόμη ζωντανοί, πως θέλουμε και διεκδικούμε μια καλύτερη ζωή,μια καλύτερη Ελλάδα.
Ως πολίτες αυτής της χώρας δεν πρέπει ποτέ να λησμονούμε πως η δύναμη μας είναι η ψήφος μας την ώρα της κάλπης.
Ισχυρό χαστούκι σε όσους μας κυβερνούν τις τελευταίες δεκαετίες, σημαίνει ισχυρός λάος, σημαίνει Έλεγχος, σημαίνει αντίδραση, σημαίνει δημοκρατία.
Αυτό που ζούμε τώρα δεν είναι δημοκρατία, είναι ολιγαρχία, είναι πλουτοκρατία.
Σκεφτείτε το.

Υ.Γ.: Το επίμαχο βίντεο

Ζω...

Ζω...
Θεσσαλονίκη (photo by Tovene592)