Πάνω και Κάτω...

Το αγαπημένο παιχνίδι της ζωής είναι το ανεβοκατέβασμα.
Στα συναισθήματα, στη διάθεση, στην πίεση μας, στους σφυγμούς, στις κυβερνήσεις, στα χρηματιστήρια, στο πετρέλαιο, στην ηλεκτρική τάση, στη στάθμη της θάλασσας, στη δόξα, στα χρήματα, στους ατμοσφαιρικούς ρύπους, στα αεροπλάνα, στα ασανσέρ, υπάρχουν το πάνω και το κάτω.
Επειδή όμως είναι απρόβλεπτο το ανεβοκατέβασμα και επειδή αρκετοί ξεχνούν πως αν ανέβεις πιο ψηλά από τα επιτρεπτά όρια τότε συνήθως η αμέσως επόμενη κατάσταση είναι η πτώση, εμείς από ότι φαίνεται πιάσαμε....πάτο.
Η ιστορία έχει δείξει πως μετά τον πάτο ακολουθεί η αναγέννηση, η επάνοδος.
Για να συμβεί αυτό όμως πρέπει να υπάρχει η δύναμη, η θέληση και τα σώστα πρόσωπα που θα επωμιστούν την ανηφοριά...
Εδώ, σήμερα, δεν φαίνεται κανείς να είναι πρόθυμος μα και άξιος να το αναλάβει...
Το ζήτημα είναι να μην μας καλοαρέσει στον πάτο...το συνηθίσουμε...το αποδεχτούμε και ξεχάσουμε να ξανανέβουμε....
Αλοίμονο μας....γιατί τότε θα σημάνει και τον αφανισμό μας...

"Μα είναι ωραία στον παράδεισο..."

υ.γ. ο παράδεισος είναι εκεί ψηλά.
Κι εκεί συνεχίζει να ξημερώνουν όμορφες μέρες.
Αλλά τον παράδεισο τον έχουμε φυλακισμένο και μέσα μας.
Ας τον απελευθερώσουμε και κάτι μπορει να αλλάξει, να αλλάξουμε.