σε συνήθειες που είχαν ξεχαστεί ή παραμεληθεί.
Στην παλιά την γειτονιά,
στα πάτρια εδάφη,
ταξίδι στο παρελθόν η επιστροφή στο μέλλον,
μας μελαγχολεί,
μας χαροποιεί,
γεμίζει μπαταρίες,
μας ενθουσιάζει.
Η ζωή γίνεται κρασί σε ποτήρι ετοιμη να την πιείς γουλιά γουλιά,
ή και άσπρο πάτο.
Επιστροφή στην συγγραφή του ιστολογίου μου, του χώρου μας, για να ονειρευτούμε το αύριο, για να προσπαθήσουμε να είναι μια "Όμορφη Μέρα".
2 σχόλια:
Με βρήκε το ξημέρωμα,
τέσσερις και τέταρτο,
μάλλον έπαψες να είσαι ξενύχτης, την θέση σου την πήρα εγώ.
Διάβασα τις σκέψεις σου,
άλλες σιωπηλές διαμαρτυρίες
άλλες εκκωφαντικές σιωπές.
Παντού αυτή η ήρεμη σιωπή!!
Και ξέρεις τι κατάλαβα;
Πως κοιτάζεις στα μάτια την μοναξιά μα τα βράδια την φοβάσαι.
Πως οι στιγμές που δεν χαμογελάς σβήνουν από την μνήμη σου και οι αναμνήσεις από ότι αγαπάς σου δίνουν το φως που αναζητάς!!!
Συγνώμη δεν ήθελα να γίνω αδιάκριτη μα τα βράδια που δεν μπορώ να κοιμηθώ ταξιδεύω με τα λόγια όσων μου μοιάζουν ή όσων θα ήθελα να μοιάζω....
And the voice that made me cry.....
a song to say good bay
Από τα ωραιότερα κομμάτια!
Καλό ξημέρωμα μικρέ πρίγκιπα !!!
Δημοσίευση σχολίου