Θύματα Ειρήνης....

'Θύματα Ειρήνης, σε μια εποχή που τα χουμε όλα και δεν έχουμε τίποτα.
Ματαιοδοξία και απαισιοδοξία για τις μέρες που έρχονται,ψάχνεις να βρεις την λύση και πέφτεις σε αδιέξοδο.

Πατάς το γκάζι και φεύγεις.

Φεύγεις για να ξεφύγεις από την φυλακή που σ' έχουν κλείσει, για να γλιτώσεις από τον ζυγό που περιορίζει τις ατομικές ελευθερίες σου.
Σ' έναν κόσμο που τον έχουν φτιάξει ερήμην σου, στα μέτρα τους έχεις απαιτήσεις για κάτι καλύτερο.

Πατάς το γκάζι και φεύγεις.

Φεύγεις για ταξίδι μακρινό, χωρίς γυρισμό,
Το αν πας κάπου καλύτερα δεν το ξέρει κανείς
Δεν ξέρουμε καν αν ήταν επιλογή σουή ήταν κάποιο τραγικό λάθος των άλλων.
Είναι ένας ακήρυχτος πόλεμος, εν καιρώ ειρήνης,
πόλεμος χωρίς νικητές, μόνο με αθώα θύματα.
θύματα ειρήνης που έφυγαν άδικα,που πλήρωσαν την τρέλα τους για αίσθηση ελευθερίας.

Πατάς το γκάζι και πετάς.

Ελεύθερο πούλι μεταναστεύεις για μέρη πιο ζεστά, πιο φιλόξενα,για μέρη που κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει πάει και κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει μολύνει.

Πατάς το γκάζι και φεύγεις.

Κι αφήνεις πίσω ένα δάκρυ να κυλήσει,
Ο Ουρανός σκοτείνιασε,
τα πάντα γύρω μαύρισαν.
Κι ακούς το αντίο.'


Σκοτωνόμαστε σε έναν ακύρηχτο πόλεμο.
Στον πόλεμο της ασφάλτου.
Οδηγώντας στους ελληνικούς δρόμους συμπεραίνω πως πρέπει να κάνω το σταυρό μου κάθε πρωί που φεύγω από το σπίτι και το βράδυ που γυρνώ και είμαι καλά.

Ως πότε......