Οι δικές μου νύχτες...

Νύχτα γεννήθηκα.
το πρώτο φώς που αντίκρυσα δεν ήταν αυτό του ήλιου.
τις νύχτες μεγάλωνα, ωρίμαζα.
επέλεγα να διαβάζω μετά το ηλιοβασίλεμα.
τότε ένοιωθα πως έβρισκα την ησυχία μου.
τη μέρα νόμιζα πως κάτι με πνίγει, δεν μπορούσα να ανοίξω βιβλίο.
Νύχτα για το σχολείο, μόνος, ξημέρωνε, κι εγώ χαμένος στις σκέψεις και τα όνειρα τα εφηβικά.
Νύχτα αργότερα και για τη σχολή.
σε κάθε εξεταστική.
αρκετές φορές και με παρέα, διάβασμα συνεργασίας.
συνδυασμός σίγουρος για την επιτυχία.
Νύχτα έκανα το πρώτο τσιγάρο.
κρυμμένοι στο παλιό κτίριο του σχολείου.
μια παρέα πιτσιρίκια.
δοκιμή, έτσι γιατί θέλαμε να νοιώσουμε μεγάλοι, να χαρούμε με τη ζαλάδα της πρώτης τζούρας.
Με τα ξενύχτια γνώριζα τον εαυτό μου, τους άλλους, γνώρισα την φιλία, συνάντησα τη μοναξιά.
Νύχτα τα πρώτα μεθύσια.
παρέα με φίλους καλούς.
ατέλειωτες κουβέντες. ταξίδια νεανικά. σε μέρη μακρινά, αλλιώτικα.
σε ένα μέλλον διαφορετικό,
ζωγραφισμένο στα πιο έντονα χρώματα, αγκαλιά με τις πιο αγαπημένες μελωδίες.
και ήρωες εμάς.
Νύχτα ανδρώθηκα.
Ξημέρωμα επιχείρησα να γνωρίσω τον έρωτα.
το πρώτο φιλί.
η πρώτη αγκαλιά.
Νύχτες πόνεσα, έκλαψα, αρρώστησα, γιατρεύτηκα.
Αγάπησα.
φιλοσόφησα.
τη ζωή. της ημέρας.
την φανερή, των άλλων. αυτή που ήθελαν. να βλέπουν. ντεμέκ ζωή.
Στα σκοτάδια της νύχτας κρύφτηκα.
Τόλμησα, πήρα ρίσκα, χάρηκα, βιάστηκα, μετάνοιωσα, ερωτεύτηκα. ντεμέκ έρωτες.
Άγγιξα, γεύτηκα, ήπια.
το νέκταρ των θεών...ή μήπως των ανθρώπων το πιο πικρό φαρμάκι;
Οι δικές μου οι νύχτες.
Μαύρες. Άγνωστες. Λευκές. Ψεύτικες. Πολύχρωμες. Αληθινές.
Μελωδικές. Σιωπηλές.
Κλείνω τα μάτια.
Δεν θέλω να κοιμηθώ.
Ώρες κοιτώ το ταβάνι.
μα τι λέω; ουτέ αυτό φαίνεται...
το απόλυτο κενό.
Λες και το ξέρω.
Νύχτα θα φύγω...