Άγνωστος Προορισμός....

01.
τετάρτη πρωί.

φορτώνω τα πράγματα στο αυτοκίνητο και ξεκινώ το ταξίδι.

μόνος, όπως πάντα.

ανοίγω το ραδιόφωνο να παίζει.

έχω έτοιμα και τα cd, να με συντροφέυσουν όταν χάσω τους σταθμούς.

ο προορισμός άγνωστος.

μέχρι να κουραστώ θα οδηγώ.

μετά έχει ο θεός.

πρώτη στάση μετά από κανα τρίωρο.

στο καφενείο ενός χωριού, έξω από την μεγάλη πόλη.

ελληνικός καφές, φτιαγμένος απ'τον κυρ Θανάση.

μερακλίδικος και βαρύς.

οτι πρέπει για τη συνέχεια.

η διαδρομή φαντάζει δύσκολη.

μα ήμουν γελασμένος.

είναι πανέμορφη και κρύβει εκπληκτικές εναλλαγές.

μετά την πολύβουη πολιτεία, όπου αντίκρυσα βιαστικούς και ανέκφραστους ανθρώπους να τρέχουν για να πρόλαβουν τον χρόνο, ξεκίνησα τον ανηφορικό δρόμο για το βουνό.

δεύτερη στάση αργά το μεσημέρι, στην ταβέρνα της κυρα Λίνας, λίγο πριν τη ράχη.

ετοίμασε κάτι πρόχειρο για να φιλέψει τον ταξιώτη.

μα τόσο νόστιμο το φαγητό της, χορταστικό και γνήσιο.

δεν πρόλαβα να ρωτήσω που θα μπορούσα να διανυκτερεύσω, και κανόνισε να με φιλοξενήσουν τα παιδιά της, στο πάνω χωριό, σχεδόν 4 ώρες δρόμος μέσα στο βουνό.

η οδήγηση μετά το φαγητό είναι κάτιτις πιο δύσκολη, κι ο ήλιος είχε άρχισει να πέφτει πίσω από τα βουνά.

μα έπρεπε να αντέξω.

είχα στήριγμα τις εικόνες της παρθένας φύσης που μ αγκάλιαζε.

μετά από σχεδόν τέσσερις ώρες οδήγησης μέσα στο παραδεισένιο ελατοδάσος, καμιά δεκαριά σπίτια ξεπρόβαλαν μπροστά μου.

παράθυρα, πόρτες, παντού κλειστά.

ίχνος ζωής δεν φαινόταν να υπάρχει στο χωριό.

σ ένα από τα σπίτια φαινόταν φως.

και καπνός να χορεύει από την καμινάδα.

σταμάτησα το αυτονίκητο.

μόλις έκανα να βγω άνοιξε η πόρτα από το σπίτι.

τα παιδιά της κυρα Λίνας με υποδέχτηκαν σαν να ήμουν αδερφός τους.

μου ετοίμασαν κάτι ζεστό να πιω.

είχαν το τζάκι αναμένο εδώ και ώρα και το σπίτι είχε ζεστάνει για τα καλά.

δεν ήξερα αν ονειρευόμουν ή ζούσα μια ακατανόητη πραγματικότητα.

κουβεντιάσαμε για κανά μισάωρο.

ο Γιώργος, ο πιο μεγάλος, είχε επιστρέψει από το εξωτερικό όπου σπούδαζε πριν 2 μήνες.

ακόμη δεν είχε αποφασίσει αν θα μείνει μόνιμα ή θα ξαναφύγει.

ο Μανώλης ο μεσαίος, τέλειωσε πέρυσι το σχολείο, και τώρα είχε αναλάβει να φτιάξει το παλιό σπίτι και να το μετατρέψει σε ξενώνα.

η Μαρία, η πιο μικρή, πήγαινε ακόμη σχολείο και τα σαββατοκύριακα βοηθούσε την μητέρα της στη ταβέρνα.

η κούραση και η πίεση όλης της ημέρας είχε αρχίσει να επιδρά,

το κατάλαβαν και ετοίμασαν για ύπνο.

τα φώτα σβήσανε.

ξαπλώνοντας και κοιτώντας από το παράθυρο έξω, προσπαθούσα να καταλάβω τι ακριβώς συνέβαινε.

πως και γιατί έφτασα εκεί....






υπάρχει τελικά για όλα μια εξήγηση;
ξεκίνησα να γράφω αυτό το κείμενο έχοντας άλλα στο μυαλό μου,
κατέληξα εδώ
δεν ξέρω την συνέχεια....
ψάχνω έναν λόγο για τον οποίο το έγραψα.
αν μπορούσα να το μετατρέψω σε "παιχνίδι" θα προσκαλούσα όποιον θέλει να δώσει μια συνέχεια.
αν μπορούσα να το μετατρέψω σε κάτι άλλο...(?) θα ήθελα τις προτάσεις σας.
ή και χρόνο για να σκεφτώ.

Καλό Ξημέρωμα.
Καλό ΣαββατοΚύριακο σε όλους σας