Με την δύναμη της Ελλάδας....

Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2008

Lead – Empower – Deliver



Το πρωι ξύπνησα αθόρυβα και τον κοιτούσα να κοιμάται.
δεν ήθελα να τον ξυπνήσω.
χθες ήπιε αρκετά.
και μετά...τι τα ήθελε και τα άλλα;
επέμενα να μου πει γιατί το κάνει αυτό στον εαυτό του...
"είναι πολλά" μου είπε.
χάζευα από το παράθυρο την εκπληκτική θέα του βουνού.
αν και στην καρδιά του χειμώνα, η μέρα ήταν ηλιόλουστη και η θερμοκρασία σε ασυνήθιστα για την εποχή επίπεδα.
χαιρόσουν να βλέπεις τις ελατόφυτες πλαγιές απέναντι, την άγρια ομορφιά της κενής από χιόνι κορυφής, εκεί που κανονικά έπρεπε τώρα να υποδέχεται τους σκιερ το χριονοδρομικό κέντρο.
τον ξύπνησε ο ήλιος.
ιδρωμένος σηκώθηκε.
η καρβουνιά στο τζάκι ακόμη σιγόκαιγε.
"καλημέρα", είπε, "έχει ώρα που ξύπνησες;"
"όχι και πολύ, απολαμβάνω την όμορφη μέρα", του απάντησα
"έχει εκπληκτικό καιρό, λέω να ανέβουμε στη σπηλιά μια βόλτα, να χαζέψουμε τη θέα"
"αλλά μέχρι τότε να ετοιμάσω πρωινό"
σηκώθηκε και ετοίμασε τραχανά, δεν υπάρχει καλύτερο χειμωνιάτικο πρωινό μετά από βραδυνή κρεπάλη.
"δυστυχώς θα πρέπει να φύγω νωρίτερα από οτι υπολόγιζα, με ειδοποίησαν να επιστρέψω"
"εντάξει δεν πειράζει, ας τελειώσουμε το πρωινό και ετοιμάζουμε τα πράγματα σου", μου είπε.
προσπάθησα να του μιλήσω πάλι για χθες, απέφυγε τη συζήτηση,
"περνώ μια δύσκολη φάση", μου είπε μόνο.
"όσο δύσκολη και να είναι, αντιμετώπισε το, τα πάντα ξεπερνιούνται, έτσι τα κάνεις χειρότερα", του είπα.
τελειώσαμε, ετοίμασα τα πράγματα, φόρτωσα στο αυτοκίνητο και ετοιμάστηκα για να φύγω.
τον αγκάλιασα για τελευταία φορά, "να προσέχεις", του είπα, "και προσπάθησε το, σε παρακαλώ"
"θα το προσπάθησω", μου είπε...
έφυγα.
οδήγουσα μες στα βουνά, στο δρόμο της επιστροφής.
μια ώρα μετά ήρθε μήνυμα στο κινητό.
"Εδώ και δυο χρόνια είμαι φορέας HIV. όλα έχουν αλλάξει. προσπαθώ. πέρνω τα φάρμακα μου. είμαι καλά."
σταμάτησα στην άκρη.
το ξαναδιάβασα.
δεν απάντησα αμέσως.



"Με λένε Σλομπίλε και είμαι 13 χρονών, πάω σχολείο, στην 7η τάξη.

-Ποιο είναι το αγαπημένο σου μάθημα;
Το αγαπημένο μου μάθημα είναι τα αγγλικά και μου αρέσουν πολύ τα μαθηματικά.

-Τι θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Θέλω να γίνω πιλότος.

-Γιατί;
Απλά μου αρέσει, δεν ξέρω γιατί.

-Θες να πας μακριά;
Ναι.

-Που θες να πας;
Στην Αμερική.

-Με ποιόν μένεις;
Με την γιαγιά μου, και με την θεία μου, την αδερφή μου, το θείο μου και τα μικρά, που είναι τρία αγόρια κι ένα κορίτσι, ένα πολύ μικρό.

-Οι γονείς σου που είναι;
Με άφησαν. Η μητέρα μου πέθανε το 2006.

-Τι είχε;
Ήταν πολύ άρρωστη. Όταν ρώτησα τη γιαγιά μου, μου είπε ότι η μαμά μου είχε ΑIDS.

-Τι είναι το ΑIDS;
Δεν ξέρω.

-Γιατί κλαις;
Εύχομαι να μπορούσα να κάνω κάτι για τη μητέρα μου. Εύχομαι να μπορέσω να κάνω κάτι για τη μητέρα μου όταν μεγαλώσω.

-Aν ήταν εδώ η μαμά σου τι θα της έλεγες;
Θα της έλεγα ότι την αγαπάω και αν δεν είχε πεθάνει θα την έκανα ευτυχισμένη."

το απόσπασμα είναι από το χθεσινό ντοκυμαντέρ της Εμπόλεμης Ζώνης και του Σωτήρη Δανέζη στο Mega με τίτλο "Με λένε Σλόμπιλε".
το ντοκυμαντές ασχολήθηκε με το ευαίσθητο θέμα του AIDS στην Νότιο Αφρική, για το έγκλημα αδιαφορίας που διαπράχθηκε εκεί και τα χιλιάδες θύματα στο συνεχιζόμενο "πόλεμο" με τον ιό.
επισκεπτόμενοι το σύνδεσμο μπορείτε όσοι δεν το είδατε να δείτε υλικό και αποσπάσματα από το ντουκυμαντέρ.



και για να μην ξεχνιόμαστε η 1η Δεκεμβρίου πλησιάζει, έχει εδραιωθεί πλέον ως η παγκόσμια μέρα κατα του AIDS, κλικάροντας στην σελίδα της PRAKSIS μπορούμε να ενημερωθούμε και να ενημερώσουμε για τις φετινές εκδηλώσεις, από τις οποίες ξεχωρίζω τις δωρεάν εξετάσεις για τον HIV την Δευτέρα 1 και την Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2008.



το AIDS μας αφορά όλους μας.
δεν πρέπει να το βλέπουμε σαν κάτι απόμακρο.
υπάρχει δίπλα μας και όσο δεν εννοούμε να το καταλαβαίνουμε παίζουμε με τη φωτιά...

Use Condom. Get Tested



keep the promise.

UNAIDS
WORLD AIDS CAMPAIGN

13 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

Δηλαδή και το πρώτο μέρος το ποστ είναι από τη χτεσινή εκπομπή; Η δικό σου; Γιατί ήταν λίγο δυνατό...

b|a|s|n\i/a είπε...

φυσικά και είναι δίπλα μας. πολύ πιο δίπλα μας από όσο φανταζόμαστε. και μας αφορά όλους. περισσότερο από όσο νομίζουμε.
έχουν τόσα γίνει. τόσα γραφτεί. τόσα ειπωθεί. και τόσα ακόμα να γίνουν.

Είδωλο είπε...

Moυ αρεσει πολυ που εισαι ευαισθητοποιημενο αγορι

Δυστυχως ας μη τα ριχνουμε ολα στo Aids αλλα στους απερισκεπτους ανθρωπους που βρισκονται γυρω μας ειτε θυτες ειτε θυματα.

Στο συγκεκριμενο θεμα (εαν αφορα την σεξουαλικη επαφη) αφορα ολους μας.

Καλημερα.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Δεν είναι απλά επίκαιρο λόγω της παγκόσμιας ημέρας, αλλά ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΟ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ, ΠΟΥ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ

Φιλι και Γλαρένιες αγκαλιές

oblivion είπε...

πολύ ωραίο ποστ halias! όμορφη ιδέα, καλογραμμένη η ιστορία, από το καλά ποστ που έχω διαβάσει τελευταία..μπράβο!
όντως,μας αφορά όλους. όχι μόνο επειδή μπορεί να κολλήσουμε πιο εύκολα από ό,τι νομίζουμε. αλλά και επειδή πρέπει να μας αφορά και ο ρατσισμός που πάει μαζί με το aids και χτυπάει πρώτα τους ανθρώπους δίπλα μας, μαζί με αυτούς όμως κι εμάς.. για μένα, το θέμα του ρατσισμού είναι εξίσου σοβαρό με το aids αυτό καθ'αυτό.
καλημέρα

brainwaves είπε...

Καρντάση μου...

Με συγκίνησε πολύ η ανάρτησή σου.
Με ευαισθητοποιεί πολύ αυτό το θέμα...

Έφυγαν και κάνα - δυο δάκρυα δε σου κρύβω.

Αλλά, από την ιδιότητά μου, οφείλω να μεταφέρω τα αισιόδοξα μηνύματα για όλους τους φορείς. Τα πράγματα πια δεν είναι όπως τα ξέραμε παλιά.

Ο φορέας σπάνια πια νοσεί. Ζει ζωή φυσιολογική.

Ελπίζοντας στη γονιδιακή θεραπεία.

Γιατί οι προσπάθειες για εμβόλιο απ' όσο ξέρω έχουν εγκαταλειφθεί.

...

Καλημέρα!

tovenito είπε...

κι εγώ έχω την ίδια απορία με τον ηφαιστίωνα.
και μόλις πριν λίγο διάβασα ένα άρθρο στην εφημερίδα για τους αριθμούς των φορέων στην ελλάδα.
όποιος νομίζει ότι δεν τον αφορά το ζήτημα είναι γελασμένος. αρκεί μία λάθος στιγμή.

υγ. το τραγούδι εξαιρετικό

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ευαίσθητη γραφή, για ένα ευαίσθητο θέμα, απο έναν ευαίσθητο άνθρωπο...
Χαίρομαι για τη γνωριμία!

HaLiaS είπε...

Hfaistiwnaκο το πρώτο μέρος του ποστ είναι δικό μου, προσπάθησα να το μοιραστώ μαζί σας. Σ ευχαριστώ για τη συμμετοχή. Με χαμόγελο, να έχεις μια όμορφη Παρασκευή.

Φίλε basnia είναι τόσο δίπλα μας που πολλές φορές το αγνοούμε, το ξεχνάμε.
Ώσπου να συμβεί κάτι και να μας ταρακουνήσει.
Φοβήθηκα πως ίσως φανεί απλώς ένα ποστ, σαν όλα όσα έχουν γραφεί, και μάλλον στο τέλος έτσι θα είναι.
Δεν θα ήθελα όμως με τίποτα να ξεχάσω.
Την αφορμή μου την έδωσε η εκπομπή, μια κουβέντα που είχα κάνει με τον συνταξιδευτή brainwaves και μια προσωπική εμπειρία.
Στέλνω Χαμόγελα στην πρωτεύουσα.

Φίλε x-oyranoy και μένα μoυ αρέσει πολύ που είμαστε αρκετοί οι ευαισθητοποιημένοι και εδώ μέσα και εκεί έξω.
Συμφωνώ σ αυτό που λες, δεν νομίζω να τα ρίχνουμε όλα στo Aids.
Τα περισσότερα από όσα μας παιδεύουν άλλωστε, από εμάς τους απερίσκεπτους ανθρώπους πηγάζουν.
Το συγκεκριμένο θέμα μας αφορά άλλους, ούτως ή άλλως, και πρέπει να συνεχίσει να μας αφορά μέχρι τη στιγμή που θα μειωθούν στο ελάχιστο νέα κρούσματα.
τα χαμόγελα που έστειλα στον προηγηθέντα μοιράστε τα.

Αγαπητή ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ συμφωνώ απόλυτα.
Απλώς, ευτυχώς, κάποιες φορές αυτές οι παγκόσμιες μέρες γίνονται η αφορμή για να θυμόμαστε και να πραγματοποιούνται κάποιες εκδηλώσεις που σκοπό έχουν να μας ευαισθητοποιήσουν και ταρακουνήσουν.
Επιστρέφω χαμόγελα και σαλονικιότικες αγκαλιές.

Φίλε oblivion σ ευχαριστώ για την συμμετοχή και χαίρομαι που το θέμα μάς απασχολεί όλους. Θέτεις έναν προβληματισμό με τον οποίο θα συμφωνήσω πως αξίζει να τον βάλουμε δίπλα με το ίδιο το AIDS. Αν ο ιός μολύνει κάποιον σύνανθρωπό μας ο ρατσισμός και η αντιμετώπιση όλων των υπολοίπων είναι ένας δεύτερος, χειρότερος ιός, που τους απομονώνει και ίσως τους καταδικάζει σε κοινωνικό θάνατο.
Ας θυμόμαστε πως το AIDS δεν μεταδίδεται από αφής.
Ας θυμόμαστε πως είμαστε άνθρωποι, και κάνεις μας δεν ξέρει τι μας επιφυλάσσει η ζωή.
:)

Καρτνασάκο brainwaves όπως είπα και πιο πάνω ένα μέρος αυτή της ανάρτησης οφείλεται σε μια κουβέντα που είχαμε κάνει πριν λίγο καιρό, ίσως να μην μπορώ να πλησιάσω τη δική σου ευαισθητοποήση στο θέμα, μα ελπίζω να το άγγιξα από τη δική μου πλευρά χωρίς κάποιο λάθος.
Τα πιο ιατρικά ζητήματα τα αφήνω σε εσάς τους αρμόδιους επιστήμονες.
Σ ευχαριστώ πολύ και στέλνω πολλά χαμόγελα στον παγωμένο βορρά.
μιας και τα πότισες εσύ με το δάκρυ αλλά και τα αισιόδοξα μηνύματά σου.


συντοπίτη tovenιτο νόμιζω πως η απορία θα λύθηκε ήδη. Και νομίζω πως αυτούς τους αριθμούς πρέπει να τους ακούμε πιο συχνά μιας και δεν νοούμε να βάλουμε μυαλό…και οι αριθμοί όλο και μεγαλώνουν. Πριν λίγο καιρό είχα άκουσει –χάρην υπερβολής ίσως, δεν ξέρω- πως στην ελλάδα διανύουμε ουσιαστικά περίοδο επιδημικής έξαρσης του AIDS. Τι άλλο περιμένουμε;
Υ.γ.1 χαίρομαι που σ άρεσε το τραγούδι.
Υ.γ.2 σ ευχαριστώ κι από εδώ για την φωτογραφία.

Φίλε βιολιστή στη στεγη χάρηκα επίσης για τη γνωριμία!
Σ ευχαριστώ για την συμμετόχη και για τα όμορφα λόγια.
Προφανώς όλοι είμαστε ευαίσθητοι με ευαίσθητα θέματα.
Ίσως το έχουμε ανάγκη.
Να μοιραζόμαστε την ευαισθησία μας.



Σας ευχαριστώ όλους.
Καλό ξημέρωμα.
Να έχουμε μια όμορφη Παρασκευή και ένα ακόμη πιο όμορφο ΣΚ.
Με πολλά χαμόγελα...:)

jk in your life είπε...

KAΛΗΣΠΕΡΑ.ΝΟΜΙΖΩ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΕΠΕΙΔΗ ΕΡΧΕΤΑΙ Η 1 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΣΟΒΑΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ ΜΑΣ.

HaLiaS είπε...

Καλημέρα jk in your life. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να διαφωνήσω σ αυτό που λες.
επειδή όμως ο περισσότερος κόσμος την υπόλοιπη χρονιά ξεχνά το πρόβλημα ας είναι έστω η 1η Δεκεμβρη και οι γύρω μέρες ένας λόγος για να μαστε σε εγρήγορση.
ελπίζω με την ουσία της ανάρτησης να κινούμαστε επίσης στα ίδια μήκη κύματος.

Καλό ΣαββατοΚύριακο σε όλους.
Ζεστά χαμόγελα από τη Θεσσαλονίκη.

mahler76 είπε...

πραγματικά συγκλονιστικό το πόστ.
καλή σου μέρα.

HaLiaS είπε...

καλησπέρα mahlerακο
σ ευχαριστώ για τη συμμετοχή

Ζω...

Ζω...
Θεσσαλονίκη (photo by Tovene592)